DUSO and Costis Drygianakis: Dog house on a Tree
Digital release, Jan. 25, 2021
Release as a cassette tape, Mar. 21, 2021
1. Dog House on a Tree: Part I
2. Dog House on a Tree: Part II
3. Dog House on a Tree: Part III
4. Dog House on a Tree: Part IV
duso:
Oleg Salkov – bass, prepared piano
Denis Uspensky – tenor sax, looper
Oleg Dautov – acoustic & electric guitar
featuring:
Costis Drygianakis – toys, tapes, cymbal
Recording engineer: Valery Ostudnev
Mixing: Denis Uspensky
Cover art: Oleg Dautov
Recorded at the Petrovsky Bookstore, Voronezh, Russia, October 17, 2019
Released by Hxoi Kato apo to Spiti, Volos, Greece, January 25, 2021
This album is the result of an unplanned collaboration between the Russian band “duso” and Greek composer Costis Drygianakis, during one of his brief visits to Voronezh. It is a one-take recording, a couple of days before Costis left for Greece. It came out as a four-part suite, totally improvised, with the exception of some elementary decisions on the general mood of each piece and on reference points, made just before the recording process.
Hxoi Kato apo to Spiti
Duso in Instagram
Duso in VK
Frans de Waard for Vital Weekly, May 13, 2021
When on tour in Russia, Greek musician Costis Drygianakis (toys, tapes, cymbal) hooked up with Duso (or rather ‘ duso ‘), a trio of improvisers, consisting of Oleg Salkov (bass, prepared piano), Denis Uspensky (tenor sax, looper) and Oleg Dautov (acoustic & electric guitar) and they recorded four pieces, on the spot, direct to tape. The spontaneous element of the music is quite clear in these forty-three minutes, even when there were some decisions s to the mood of these pieces. Not that I found it easy to say what that mood was in each of these pieces, also because they are just called part 1, 2 etc. The music ranges from the free-spirited chaos to finely tuned melancholic parts, of which I preferred the latter ones over the chaos they sometimes create as well, which seemed to be the most in the fourth part (perhaps trying to evoke a crescendo?), but traces of which appear in all of these tracks. But throughout there was a good discipline in these pieces, of action and interaction, of silence when needed, of discussion when required. The recording is one of those ‘down in the basement’ recordings, direct and no make-up and, I’d say, no editing.”
PS. I should just make clear that I was not on tour, just visiting Olya’s family.
Xaris Symvoulids for the Mic Music Portal, Jun 18, 2021: Επιμελημένα αυθόρμητη ελληνορώσικη σύμπραξη η οποία ξανοίγεται σε πεδία πειραματικών διόλου όμως ελιτίστικων αναζητήσεων.
Ένα απόκομμα εφημερίδας, το οποίο κράτησα για χρόνια πριν χαθεί τελικά σε κάποια αναδιάταξη ζωής και προτεραιοτήτων (από εκείνες που φέρνουν οι μετακομίσεις), έγινε αιτία για να φαντάζομαι το Βορόνεζ της Ρωσίας –Βορονέζ στο απόκομμα– ως ιδιαίτερο τόπο, αφού εκεί (λέει) εμφανίστηκε το 1989 ένας τρίμετρος εξωγήινος, μαζί με ένα ρομπότ. Βοήθησε ίσως και η τότε μετάδοση της «είδησης» από το σοβιετικό πρακτορείο TASS, ύστερα και από τους New York Times (σαν αφορμή σχολιασμών, παρά ως τεκμηριωμένο γεγονός). Γιατί έφερε έναν αέρα επισημότητας, που πάντα έλειπε από ανάλογες αναφορές, τουλάχιστον μέχρι τα ουφολογικά των τελευταίων ετών και τη νέα στάση που δείχνει να υιοθετεί έναντί τους το αμερικάνικο Ναυτικό.
Αλλά στις Σημειώσεις από τη Ρωσία (2018), ο Κωστής Δρυγιανάκης διαλύει τους όποιους μύθους. Το Βορόνεζ, γράφει, είναι μια θλιβερή επαρχιακή πόλη· μπορεί να βρίσκεις κι εκεί κούκους, μα δεν φέρνουν την άνοιξη. Σε αυτή την πιο ρεαλιστική διάσταση, εντούτοις, το Βορόνεζ γίνεται τόπος σύμπραξής του με το συγκρότημα Duso: Oleg Salkov σε μπάσο και προετοιμασμένο πιάνο, Denis Uspensky σε τενόρο σαξόφωνο και λούπες & Oleg Dautov σε ακουστική & ηλεκτρική κιθάρα. Μαζί, έφτιαξαν ένα άλμπουμ ελεύθερου αυτοσχεδιασμού διάρκειας 43 λεπτών-και-κάτι, το οποίο ηχογραφήθηκε ζωντανά στο βιβλιοπωλείο Petrovsky, μία κι έξω, χωρίς να έχει μελετηθεί εκ των προτέρων. Πριν ξεκινήσουν τα όργανα, δηλαδή, πάρθηκαν απλά κάποιες γενικές αποφάσεις περί της «διάθεσης» των τεσσάρων κομματιών και αυτό ήταν όλο. Από εκεί και πέρα, ανέλαβαν πιο αυθόρμητες δυνάμεις.
Το Dog House On A Tree κυκλοφορεί και ψηφιακά και σε κασέτα (το label Ήχοι Κάτω Από Το Σπίτι τύπωσε 60 αντίτυπα), ενώ προτάσσει σωστά το όνομα των Duso γιατί κινείται πιο κοντά στο δικό τους πεδίο δράσης, παρά σ’ εκείνο του Βολιώτη δημιουργού. Από την άλλη, ο Δρυγιανάκης δεν είναι ούτε διακοσμητικός, ούτε παίζει σε δεύτερο ρόλο. Μπορεί οι Ρώσοι να εκπλήσσουν με το δέσιμο και την κατάρτισή τους (πρόκειται για μπάντα που υπάρχει μόλις από το 2017), αλλά είναι εκείνος που, αναλαμβάνοντας ταινίες, κύμβαλα και διάφορα παιχνίδια, προσφέρει καίριες επιπλέον διαστάσεις σε όσα παίζουν –και μάλιστα με έναν τρόπο αξιοσημείωτα χαλαρό.
Το άλμπουμ αντανακλά την ευρύτητα της ηχητικής παιδείας των συντελεστών του και διατηρεί μια γνήσια εξερευνητική πρόθεση απέναντι στη μουσική, ξανοιγόμενο ελεύθερα τόσο σε ηλεκτρονικά στοιχεία, όσο και προς μια ηλεκτρική αισθητική με noise rock χροιά. Εν τέλει, όμως, η πιο κρίσιμη ποιότητά του είναι η εύληπτη αμεσότητα την οποία διατηρεί από την αρχή ως το τέλος. Απέχει λοιπόν αισθητά τόσο από νόρμες που με τον καιρό διάβρωσαν ακόμα και τον χώρο του αυτοσχεδιασμού, όσο και από τις «ευθείες» εγκεφαλικότητας, οι οποίες χαρακτηρίζουν πια κάμποσους από τους νεότερους δίσκους που επικαλούνται την ευρωπαϊκή free jazz.
Το Dog House On A Tree, αντιθέτως, προκύπτει χτισμένο σε μία εις βάθος κατανόηση όσων μηχανισμών κάνουν τέτοιες μουσικές ξεχωριστές και σημαντικές. Κι αυτός είναι ο κύριος λόγος που δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μια τόσο αδιαμεσολάβητη αλληλεπίδραση με τον (λιγότερο ή περισσότερο υποψιασμένο) ακροατή, σε καιρούς που ο ευρύτερος χώρος δείχνει να έχει χάσει το ενδιαφέρον του για μια τέτοια διασύνδεση, χάριν «πειραματικών» ευκολιών ή/και ελιτίστικων αναζητήσεων.
Marios Moras for the MiC Music Portal, Jul 30, 2021
Πρέπει να ομολογήσω ότι το ελληνικό label “Ήχοι Κάτω Από Το Σπίτι” έχει ένα από τα πιο ωραία ονόματα δισκογραφικής που έχω ακούσει εδώ και καιρό, αλλά και μια πολύ ωραία αισθητική τόσο ως προς τις εκδόσεις όσο και ως προς το υλικό που επιλέγει να κυκλοφορεί. Στο παρελθόν έχουμε ξανά αναφερθεί σε αυτό και πάλι για κυκλοφορία του Κωστή Δρυγιανάκη. Όμως εδώ δεν μιλάμε για κάποια σόλο δουλειά του Κωστή αλλά για μία συνεργασία η οποία προέκυψε χωρίς να έχει από πριν προγραμματιστεί με τους Duso (Oleg Salkov, Denis Uspensky και Oleg Dautov), από την Ρωσία. Τον Οκτώβριο του 2019, οι τέσσερεις μουσικοί βρέθηκαν για μία one take ηχογράφηση, αυτοσχεδιαστικής μουσικής, που έχουμε την ευκαιρία να ακούμε εδώ, χωρισμένη σε τέσσερα μέρη. Οι Duso φαίνεται να αγαπούν την jazz και μου ακούγονται αρκετά έμπειροι μουσικοί, αν και ψάχνοντας για αυτούς στο διαδίκτυο δεν βρήκα κάποια άλλη τους κυκλοφορία. Είναι σίγουρο ότι κατέχουν την jazz φόρμα και μπορούν πάνω σε αυτή να αυτοσχεδιάζουν με μεγάλη ευκολία. Στις ηχογραφήσεις χρησιμοποιούν μία πλειάδα μουσικών οργάνων, όπως μπάσο, prepared piano, σαξόφωνο, λούπες, ακουστική και ηλεκτρική κιθάρα. Η συνάντηση τους με τον Δρυγιανάκη βρίσκεται περισσότερο στο επίπεδο του αυτοσχεδιασμού. Ο Κωστής χρησιμοποιεί εδώ ήχους από παιδικά παιχνίδια, κασετόφωνο και κύμβαλα. Η δικιά του προσθήκη είναι πιο ελεύθερη και πιο κοντά στην εξερεύνηση του ήχου. Και οι δύο μεριές φαίνεται από τις ηχογραφήσεις ότι βρήκαν έναν κοινό μουσικό τόπο, και το όλο πράμα ρέει με μεγάλη ευχαρίστηση.